Həyat sən nə şirinsən?
 Bəxtiyar Vahabzadə  
Səndən doymaq olarmi, həyat sən nə şirinsən!
Ancaq haminin deyil,
Sən həyatin qədrini
Yalniz bilənlərinsən!...
özunu bu dunyada heç kəs qonaq sanmamiş,
Ancaq ömrun özu də bərabər paylanmamiş.
ömur paylanan zaman görun kimə nə duşdü,
300 il boz qargaya , on il şahinə duşdü.
həyat sən nə şirinsən, kim səndən doydu getdi?
Gedənlər bu dünyada qəlbini qoydu getdi.
Dünən bir qoca qarı
Dilində ah-o zarı.
«Bu dünyanin əlinden gelmişem zara» - dedi.
«ölmürəm ki, bir dəfə canım qurtara» - dedi.
ürəkdənmi söylədi o bu sözu gorəsən?
Xeyir inanmiram man!
o, yana - yana dedi;
Dili söylədise de,
ürəyində o dərhal:
«lənət şeytana» - dedi.
Həyat , sevincin qədər , əzabin da şirindir,
Səni menalandiran o keşmekeşlerindir.
200 il yaşadi ləzzət içinde Logman,
Yenə möhlət istədi ölurkən Allahından.
Yatırdı göy çəməndə, çatdı ona əzrayıl.
Söylədi: - 200 il
ömür sənə bes deyil?!
Mən canını almaga gəlmişəm ne sözün var?
Logman dedi: - sözüm yox, aldıgımı gəl apar.
Ancaq mənə macal ver bircə anliq əcəldən,
Gel canımı burda yox, o çəmənlikdə al sen.
Ezrail razilaşdi ...
Ayağa qalxdi logman
Yeridi
Dash asıldı ancaq ayaqlarından,
Asta - asta yeriyib çatdi dediyi yera.
Logman baxdı göylere , Logman baxdı yerlere
Bu son baxışı ilə üstündən 200 il
Yaşadığı cahanla vidalaşdi ela bil ....
özü vidalashsa da , gözü qaldı cahanda
O düşündü bu anda:
«Nə görmüşəm dünyada bu cahana gələndən?
Ahhh elə bilirəm ki, dünən doğulmuşam men.
ömrümu verdim bada,
Nə görmüşəm dünyada.»
Loğmanın gözü bu an bir gülə dəydi, durdu.
ürəyini quş kimi gulə doğru uçurdu.
«Ahh onu kim üzəcək, bircə bunu biləydim, -- dedi.
O gülü də iyləyib, sonra oləydim» -- dedi.
Ancq, ancaq ne fayda ... Yetişmiş artiq əcəl,
Loğman dedi: - Hazıram, al canımı indi gəl.
əzrail dedi: - Ancaq agah eylə məni sən,
ölüm üçün nə fərqi bu çəmən, ya o çəmən?
Nəçin məni qoymadın orda alım canını?
Loğman dedi: - Həyatın şirin olur hər anı
Ordan bura gəlincə bir az ömür qazandım,
Onu da bu dünyada ozumə fayda sandım.
Qoca öldu ...
Dediler: - Yaranan bir gün ölər.
Nəvələri çəməndən həmən gülü üzdülər,
Loğmanin qəbri ustə qoydular,
Titrədi gül
Gülün ətriyle doldu bütün çayir, butun çol.
O ətriyle saxladi yolçulari yolundan,
Torpağın altındasa bunu duymadi Logman.

Həyat sən nə şirinsən , kim sənden doydu getdi?
Gedenler oz qəlbini dunyada qoydu getdi.
Səndən doymaq olarmı , çoxun , azın da şirin.
Həyat , qışın da şirin , həyat , yazın da şirin!
Curbəcur yazılar var ömrün varaqlarinda ...
Həyatimin qayğısı , fərəhli çağlarında
Qədrini bilməmişem.
Hələ nə var ki ... «ömrüm qabaqdadir» demişem.
Otuzdan adlayinca günde otuz min kərə
Başımı yelləyirem hədər keçən illərə.
Səndən doymaq olarmı, həyat sən nə şirinsən
Ancaq hamının deyil,
Sen həyatın qədrini
YALNIZ bilenlerinsen !!!

1957-yil

حیات سن نه شیرینسن؟

بختیار واهاب‌زاده

سن‌ده ن دویماق اولارمی، حیات سن نه شیرینسن!

آنجاق هامی‌نین دئییل،

سن حیاتین قدرینی

یالنیز بیلن‌لرینسن!...

اؤزونو بو دونیادا هئچ كس قوناق سانمامیش،

آنجاق عؤمرون اؤزو ده برابر پایلانمامیش.

عؤمور پای‌لانان زامان گؤرون كیمه نه دوشدو،

300 ایل بوز قارگایا ، اون ایل شاهینه دوشدو.

حیات سن نه شیرینسن، كیم سن‌دن دویدو گئتدی؟

گئدن‌لر بو دونیادا قلبینی قویدو گئتدی.

دونن بیر قوجا قاری

دیلینده آه-او زاری.

«بو دونیانین الیندئن گئلمیشئم زارا» - دئدی.

«اؤلمورم كی، بیر دفعه جانیم قورتارا» - دئدی.

اوركدنمی سؤیله‌دی او بو سؤزو گوره‌سن؟

خئییر اینانمیرام مان!

او، یانا - یانا دئدی؛

دیلی سؤیلدیسئ دئ،

اوریینده او درهال:

«لنت شیطانا» - دئدی.

حیات ، سئوینجین قدر ، ازابین دا شیرین‌دیر،

سنی مئنالان‌دیران او كئشمئكئشلئرین‌دیر.

200 ایل یاشادی لذت ایچیندئ لوگمان،

یئنه مؤهلت ایسته‌دی اؤلوركن اللهین‌دان.

یاتیردی گؤی چمنده، چاتدی اونا ازراییل.

سؤیله‌دی: - 200 ایل

اؤمور سنه بئس دئییل؟!

من جانینی آلماگا گلمیشم نئ سؤزون وار؟

لوگمان دئدی: - سؤزوم یوخ، آلدیگیمی گل آپار.

آنجاق منه ماجال وئر بیرجه آنلیق اجل‌دن،

گئل جانیمی بوردا یوخ، او چمن‌لیكده آل سئن.

ائزرایل رازیلاشدی ...

آیاغا قالخدی لوگمان

یئریدی

داسه آسیلدی آنجاق آیاق‌لارین‌دان،

آستا - آستا یئریگیب چاتدی دئدیگی یئرا.

لوگمان باخدی گؤیلئرئ ، لوگمان باخدی یئرلئرئ

بو سون باخیشی ایله اوستون‌دن 200 ایل

یاشادیغی جاهانلا ویدا‌لاشدی ائلا بیل ....

اؤزو ویدالاسهسا دا ، گؤزو قالدی جاهاندا

او دوشوندو بو آندا:

«نه گؤرموشم دونیادا بو جاهانا گلن‌دن؟

آههه ائله بیلیرم كی، دونن دوغولموشام مئن.

اؤمرومو وئردیم بادا،

نه گؤرموشم دونیادا.»

لوغمانین گؤزو بو آن بیر گوله دیدی، دوردو.

اوریینی قوش كیمی گوله دوغرو اوچوردو.

«آهه اونو كیم اوزه‌جك، بیرجه بونو بیلیدیم، -- دئدی.

او گولو ده یله‌ییب، سونرا اولیدیم» -- دئدی.

آنجق، آنجاق نئ فایدا ... یئتیشمیش آرتیق اجل،

لوغمان دئدی: - هازیرام، آل جانیمی ایندی گل.

ازرایل دئدی: - آنجاق آگاه ائیله منی سن،

اؤلوم اوچون نه فرقی بو چمن، یا او چمن؟

نچین منی قویمادین اوردا آلیم جانینی؟

لوغمان دئدی: - حیاتین شیرین اولور هر آنی

اوردان بورا گلینجه بیر آز اؤمور قازاندیم،

اونو دا بو دونیادا اوزومه فایدا ساندیم.

قوجا اؤلدو ...

دئدیلئر: - یارانان بیر گون اؤلر.

نوه‌لری چمن‌دن همن گولو اوزدولر،

لوغمانین قبری اوسته قویدولار،

تیتره‌دی گول

گولون اتریلئ دولدو بوتون چاییر، بوتون چول.

او اتریلئ ساخلادی یول‌چولاری یولون‌دان،

تورپاغین آلتینداسا بونو دویمادی لوگمان.

 

حیات سن نه شیرینسن ، كیم سندئن دویدو گئتدی؟

گئدئنلئر اوز قلبینی دونیادا قویدو گئتدی.

سن‌دن دویماق اولارمی ، چوخون ، آزین دا شیرین.

حیات ، قیشین دا شیرین ، حیات ، یازین دا شیرین!

جوربجور یازی‌لار وار اؤمرون واراق‌لاریندا ...

حیاتیمین قایغی‌سی ، فرح‌لی چاغ‌لاریندا

قدرینی بیلممیشئم.

هله نه وار كی ... «اؤمروم قاباقدا‌دیر» دئمیشئم.

اوتوزدان آدلایینجا گوندئ اوتوز مین كره

باشیمی یئللییرئم هدر كئچن ایللره.

سن‌دن دویماق اولارمی، حیات سن نه شیرینسن

آنجاق هامینین دئییل،

سئن حیاتین قدرینی

یالنیز بیلئنلئرینسئن !!!

 

1957-ییل