YAZIQ VƏTƏN

Bir ananın övladıyıq biz hamımız
Bizi biri-birimizdən ayrı saldı
Məqsədimiz, məramımız.
Beynimizdə tağ atınca
Fikirlərin neçə rəngli göy qurşağı
Meydan açdı cəbhələrin solu, saği.
Kölgələndi, üstələndi
Qan birliyi, can birliyi,
din birliyi.

Cilalandı
fikir,
şüur,
yön birliyi.
Hardan çıxdı qarşımıza qara pişik?
Bu gün biri-birimizə
Qatı düşmən kəsilmişik.
Bu gün vahid anamızı
hərə çəkir bir tərəfə.
Kinimizi, eşqimizi
tuşlamırıq bir hədəfə.
Olan olub, torba dolub
Əsl düşmən unudulub.
Amma biri-birimizlə didişirik.
Söküb köhnə palan içi, gor eşirik.

Ömrüm boyu istəmişəm
fikirlərin min rəngini-
Duyğuların çələngini.
Amma bu gün düşünürəm:
Bu fikirlər toqquşması
Vətənimin xeyrinəmi?
Yox! Savaşlar qarşısına
Sipər etmək istəyirəm öz sinəmi!
Bizim biri-birimizə kinimizdən
Bulanıbdır dağlardakı sərçeşmələr.
Anlamıram bu məqamda
Gərəkmidir bir bu qədər çəkişmələr?
Sən də övlad, mən də övlad,
Sən də insan, mən də insan
Doğulmuşuq bir anadan,
Qanda birik, canda birik
Anaraızın xatirinə
Bəs niyə biz bir məxrəcə gələmmirik?

Atam oğlu, niyə qardaş bağındakı
Gülü deyil, kolu gördün?
Öz gözündə tiri deyil,
Qardaşının gözündəki qılı gördün?
İş gücümüz didişməkmi?
Leş üstündə didişərlər... Vətən leşmi?
Bölünməmiş nəyimiz var? O Vətəndir!
O, həm səndir, o həm məndir.
Necə bölək məni, səni?
Necə bölək bu Vətəni?
Yarı mənim, yarı sənin?
O, meyvəli bir ağacdır
Adı mənim, barı sənin?

Razısanmı bu bölgüyə?
Razısansa, gəl, barışaq.
Qarğa kimi leş üstünə gəl, darışaq.
Utanıram bu sözümdən
Əfv et məni,
yazıq Vətən, yazıq Vətən!
Fəryad çəkən bu ananı düşünən yox!
Öz dərdinin atəşinə
Qalananı düşünən yox!
Нəг ikisi "mənəm" - deyir
İqtidara yetişməkdən
Ayrı bir şey düşünməyir-
Coşan qəlblər, qızan başlar.
Hakimiyyət davasıdır bu savaşlar.
Vətənçin gün ağlamayır
Nə o tərəf, nə bu tərəf.
Bu Vətəni
Dədəsindən ona qalan əmlak sayır
Həm o tərəf, həm bu tərəf.
Hər biri öz peşəsində
Namus ilə çalışanlar
Bu Vətənin dərdi ilə alışanlar
İkisinin arasında
Qalıb ancaq yana-yana
Müfxalifdir həm o yana, həm bu yana.

Mart, 1998.

یازیق وطن

 

بیر آنانین اؤولادیییق بیز هامیمیز

بیزی بیری-بیریمیزدن آیری سالدی

مقصدیمیز، مرامیمیز.

بئینیمیزده تاغ آتینجا

فیكیرلرین نئچه رنگ‌لی گؤی قورشاغی

میدان آچدی جبهه‌لرین سولو، ساغی.

كؤلگه‌لندی، اوسته‌لندی

قان بیرلیگی، جان بیرلیگی،

دین بیرلیگی.

 

جیلالاندی

فیكیر،

شعور،

یؤن بیرلیگی.

هاردان چیخدی قارشیمیزا قارا پیشیك؟

بو گون بیری-بیریمیزه

قاتی دوشمن كسیلمیشیك.

بو گون واهید آنامیزی

هره چكیر بیر طرفه.

كینیمیزی، عشقیمیزی

توشلامیریق بیر هدفه.

اولان اولوب، توربا دولوب

اصل دوشمن اونودولوب.

اما بیری-بیریمیزله دیدیشیریك.

سؤكوب كؤهنه پالان ایچی، گور ائشیریك.

 

اؤمروم بویو ایستمیشم

فیكیرلرین مین رنگینی-

دویغولارین چلنگینی.

اما بو گون دوشونورم:

بو فیكیرلر توققوشماسی

وطنیمین خئیرینمی؟

یوخ! ساواش‌لار قارشی‌سینا

سیپر ائتمك ایستییرم اؤز سینمی!

بیزیم بیری-بیریمیزه كینیمیزدن

بولانیب‌دیر داغ‌لارداكی سرچئشمه‌لر.

آنلامیرام بو مقامدا

گركمی‌دیر بیر بو قدر چكیشمه‌لر؟

سن ده اؤولاد، من ده اؤولاد،

سن ده اینسان، من ده اینسان

دوغولموشوق بیر آنا‌دان،

قاندا بیریك، جاندا بیریك

آنارایزین خاطرینه

بس نیه بیز بیر مخره‌جه گلممیریك؟

 

آتام اوغلو، نیه قارداش باغین‌داكی

گولو دئییل، كولو گؤردون؟

اؤز گؤزونده تیری دئییل،

قارداشینین گؤزون‌دكی قیلی گؤردون؟

ایش گوجوموز دیدیشمكمی؟

لئش اوستونده دیدیشرلر... وطن لئشمی؟

بؤلونممیش نییمیز وار؟ او وطن‌دیر!

او، هم سن‌دیر، او هم من‌دیر.

نئجه بؤلك منی، سنی؟

نئجه بؤلك بو وطنی؟

یاری منیم، یاری سنین؟

او، مئیوه‌لی بیر آغاج‌دیر

آدی منیم، باری سنین؟

 

رازیسانمی بو بؤلگویه؟

راضیسانسا، گل، باریشاق.

قارغا كیمی لئش اوستونه گل، داریشاق.

اوتانیرام بو سؤزوم‌دن

افو ائت منی،

یازیق وطن، یازیق وطن!

فریاد چكن بو آنانی دوشونن یوخ!

اؤز دردی‌نین آتشینه

قالانانی دوشونن یوخ!

нг ایكی‌سی "منم" - دئییر

اقتدارا یئتیشمك‌دن

آیری بیر شئی دوشونمییر-

جوشان قلب‌لر، قیزان باش‌لار.

حاكمیت داواسی‌دیر بو ساواش‌لار.

وتنچین گون آغلاماییر

نه او طرف، نه بو طرف.

بو وطنی

دده‌سین‌دن اونا قالان املاك ساییر

هم او طرف، هم بو طرف.

هر بیری اؤز پئشه‌سینده

ناموس ایله چالیشان‌لار

بو وته‌نین دردی ایله آلیشان‌لار

ایكی‌سی‌نین آراسیندا

قالیب آنجاق یانا-یانا

موفخالیف‌دیر هم او یانا، هم بو یانا.

 

مارت، 1998.