ÖZ "MƏN"İMİN AĞASI
Bəxtiyar vahabzadə

Öz yurdumda, öz evimdə özgəsi,
Oldu mənim gülşənimin ağası.
Ağlar qoydu inamı da sabaha,
Bu günümün, dünənimin ağası.

O zamankı ümidimdən barındım,
Bu dövranın çirkabından arındım.
Zülmlərdən nə ağrıdım, nə sındım,
Ola bildim öz "mən"imin ağası.

Daşdan-daşa vurdu məni diləklər,
Qədərimə qəh-qəh çəkdi fələklər.
Öz səmtini dəyişməyən küləklər-
Vətən adlı yelkənimin ağası!

Kotanımı çox sürsəm də xama mən,
Yetişmədim bir müqəddəs kama mən.
Çox çalışdım, çox vuruşdum, ama mən
Olammadım Vətənimin ağası.

Ölə-ölə rəzalətin içində,
Bərkimişəm məşəqqətin içində.
Bu zülmətin, bu zillətin içində
Olmuşamsa öz "mənim"imin ağası
Olacağam Vətənimin ağası!
Mart, 1974

اؤز "من"ایمین آغاسی

بختیار واهاب‌زاده

اؤز یوردومدا، اؤز ائویمده اؤزگه‌سی،

اولدو منیم گولشنیمین آغاسی.

آغلار قویدو اینامی دا ساباها،

بو گونومون، دوننیمین آغاسی.

او زامانكی اومیدیم‌دن باریندیم،

بو دؤورانین چیركابین‌دان آریندیم.

ظلم‌لردن نه آغریدیم، نه سیندیم،

اولا بیلدیم اؤز "من"ایمین آغاسی.

داش‌دان-داشا ووردو منی دیلك‌لر،

قدریمه قه-قه چكدی فلك‌لر.

اؤز سمتینی دییشمه‌ین كولك‌لر-

وطن آدلی یئلكنیمین آغاسی!

كوتانیمی چوخ سورسم ده خاما من،

یئتیشمدیم بیر مقدس كاما من.

چوخ چالیشدیم، چوخ ووروشدوم، آما من

اولاممادیم وطنیمین آغاسی.

اؤله-اؤله رزالتین ایچینده،

بركیمیشم مشققتین ایچینده.

بو زولمتین، بو ذلتین ایچینده

اولموشامسا اؤز "منیم"ایمین آغاسی

اولاجاغام وطنیمین آغاسی!

مارت، 1974